🇮🇷سحا نامه🇮🇷

از سالها پیش که جنگ نرم علیه ارزش های دینی و انقلابی کشور شروع شد و پس از فراخوان رهبری عزیز مبنی بر شروع یک ضد حمله برای مقابله با این جنگ روانی، سیلی خروشان از افسران جنگ نرم به راه افتاد و علاوه بر فضای حقیقی، در فضای مجازی نیز هزاران پایگاه و وبلاگ و وبسایت ایجاد شد.

در میان این وبلاگ های متعدد،برخی به دلایلی نتوانستند ادامه دهند و به دلایل مختلفی این عرصه را ترک کردند ولی برخی بسیار خوش درخشیدند و توانستند حضور خودشان را در فضای مجازی با مطالب جذاب و بدیع تثبیت کنند.

فضای سایبری مثل همه ی فضاهای دیگر آسیب ها و آفت هایی نیز دارد که مناسب است به آنها توجه کنیم.

اصل مهم در فضای سایبری مقابله با جنگ نرم تولید محتواهای جدید و متناسب با واقعیات جامعه ی امروز است. اما گاهی پیش می آید که در فضای مجازی مطلبی یا عکسی چشم نویسنده ی وبلاگی را می گیرد و نویسنده ی وبلاگ تصمیم می گیرد که آن را بازنشر کند. متاسفانه برخی از همسنگران یکی از حقوق اساسی که در همه ی دنیا آن را با نام حق کپی رایت می شناسند، همواره زیر پا می گذارند و گاهی با کمال وقاحت، نه تنها منبع نوشته را ذکر نمی کنند بلکه روی عکسی هم که نویسنده ی اصلی آن را آماده کرده، لوگوی خوشان را قرار می دهند.

و یا برخی قالب وبلاگی را که یک سرباز جنگ نرم با زحمت بسیار برای خودش بصورت اختصاصی آماده کرده، بصورت کاملا غیر حرفه ای کپی کرده و آنگاه نام خودشان را هم سرباز جنگ نرم می گذارند.

یکی از شواهدی که در این زمینه وجود دارد، وبلاگ معبر سایبری فندرسک است که من تا کنون وبلاگی به قدرتمندی این پایگاه در مقابله با جنگ نرم ندیده ام و به عقیده ام نویسنده ی این وبلاگ (خادم سایبری) فرمانده ی همه ی وبلاگ های مقابله با جنگ نرم است.

این برادر عزیز ما، قالبی را از سایتی تهیه کرده و سپس با پشتکار فراوان این قالب را برای خودش اختصاصی سازی کرده ولی متاسفانه برخی از حاضران در این عرصه در حرکتی غیر عقلانی این قالب اختصاصی شده را عینا کپی زده و روی سایت ها و وبلاگ های خودشان قرار داده اند.

کاری با مغرضان ندارم که خدا لعنتشان کند ولی دوست عزیز و ساده لوحی که فکر میکنی با این کارت آمار وبلاگت را بالا می بری و بازدیدکنندگان بیشتری را جذب میکنی، خجالت نمی کشی که نمی توانی اندکی خلاقیت از خودت به خرج دهی و قالبی را برای خودت اختصاصی کنی؟؟؟

من به شخصه گاهی وبلاگ ها را با هم اشتباه می گیرم از بس که بعضی ها شکل ظاهری خودشان را شبیه معبر سایبری فندرسک کرده اند. خود نویسنده ی معبر هم بارها از این کار شما اعلام نارضایتی کرده است و می دانید که اگر شخصی از چیزی که شما برمی دارید و کپی می کنید راضی نباشد، این کار شما دزدی است و دزدی حرام است.

اندکی شرم کنید، اندکی شرف داشته باشید... این کار شما مصداق عینی تخریب فضای مقابله با جنگ نرم  و تخریب همسنگران سایبری است.

به خود بیایید و در کنار دیگر همسنگران زیر پرچم رهبری واحد به مقابله با دشمنی واحد بروید...

پیامبر اکرم -صلی الله علیه و آله و سلم- :

المُتَزَوِّجُ النائمُ أفضَلُ عِندَاللّه مِنَ الصائمِ القائمِ العَزَبِ.

همسردار خفته، نزد خدا فضیلت دارد بر بى همسرِ روزه گیرِ شب زنده دار .

اگر عادت دارید روزانه خود ارضایی کنید، باید از ساعت شروع کنید،مثلا اگر در روز 4 بار خود ارضایی می کنید،باید طی 4 روز تعداد دفعات خودارضایی را کاهش دهید.

یعنی: اگر روز اول 4 بار این کار را انجام دادید،روز دوم 3بار و در روزهای سوم و چهارم به ترتیب 2 و 1 بار این کار را انجام دهید.

تذکر: ( اگر میل به خود ارضایی نداشتید نیازی به انجام این کار نیست ولی در برنامه شما باید یک وعده منظور شود،یعنی اگر روزی که باید 3بار خود ارضایی کنید،خود ارضایی نکردید روز بعد اجازه ی بیشتر از دو وعده خود ارضایی را ندارید.)

وقتی توانستید میزان خود ارضایی در طول روز به صفر برسانید(یعنی در روز پنجم به هیچ وجه نباید خودارضایی کنید) باید آن را به طول روز تبدیل کنید یعنی بازه های انجام خود ارضایی را از 1 روز به 2 روز از 2 روز به 3 روز و تا به 7 روز کم کنید.

تا این جا اگر خوب پیش بیایید میبینید به راحتی یک هفته را بدون خود ارضایی سپری کرده اید.

پس از رسیدن به هفته میزان بازه های خودارضایی را از هر هفته 1 بار به دو هفته یکبار تا به 4 هفته یکبار برسانید،حالا یک ماه است که بدون انجام این کار روزگار خود را سپری میکنید.

تذکر: (برای راحتی کاهش بازه های زمانی هفته ای توصیه میشود نسبت به خود ارضایی شرطی شوید یعنی با خود شرط کنید که فقط هنگامی که به حمام می روید این کار کنید.بهتر است روز رفتن به حمام در هفته 1 بار و آن هم در روز جمعه باشد.)

حال که به ماه رسیدیم باید میزان بازه های زمانی را از 1ماه به دو ماه وتا 12 ماه میرسانیم تا به سال برسیم.

تبریک میگویم!

با انجام این روش،بدون آن که خودتان متوجه شده باشید 1 سال است که خود ارضایی نکرده اید و در واقع خود ارضایی را ترک کرده اید...

 نامه شهید علی خلیلی به رهبرش 15 روز قبل از شهادت

سلام آقا جان!
امیدوارم حالتان خوب باشد. آنقدرخوب که دشمنانتان از حسودی بمیرند و از ترس خواب بر چشمانشان حرام باشد. اگر از احوالات این سرباز کوچکتان خواستار باشید،خوبم؛دوستانم خیلی شلوغش میکنند. یعنی در برابر جانبازی هایی که مدافعان این آب و خاک کرده اند،شاهرگ و حنجره و روده و معده من عددی نیست که بخواهد ناز کند… هر چند که دکترها بگویند جراحی لازم دارد و خطرناک است و ممکن است چیزی از من نماند…من نگران مسائل خطرناک تر هستم… من میترسم از ایمان چیزی نماند.

آخر شنیده ام که پیامبر(ص) فرمودند: اگر امر به معروف و نهی از منکر ترک شود، خداوند دعاها را نمی شنود و بلا نازل میکند. من خواستم جلوی بلا را بگیرم.اما اینجا بعضی ها میگویند کار بدی کرده ام. بعضی ها برای اینکه زورشان می آمد برای خرج بیمارستان کمک کنند میگفتند به تو چه ربطی داشت؟!!مملکت قانون و نیروی انتظامی دارد!ولی آن شب اگر من جلو نمی رفتم، ناموس شیعه به تاراج میرفت ونیروی انتظامی خیلی دیر میرسید. شاید هم اصلا نمی رسید…یک آقای ریشوی تسبیح بدست وقتی فهمید من چکار کرده ام گفت : پسرم تو چرا دخالت کردی؟ قطعا رهبر مملکت هم راضی نبود خودت را به خطر بیندازی!

من از دوستانم خواهش کردم که از او برای خرج بیمارستان کمک نگیرند، ولی این سوال در ذهنم بوجود آمد که آقاجان واقعا شما راضی نیستید؟؟ آخر خودتان فرمودید امر به معروف و نهی از منکر مثل نماز شب واجب است.آقاجان!بخدا دردهایی که میکشم به اندازه ی این درد که نکند کاری بر خلاف رضایت شما انجام داده باشم مرا اذیت نمیکند. مگر خودتان بارها علت قیام امام حسین(ع) را امر به معروف و از منکر تشریح نفرمودید؟مگر خودتان بارها نفرمودید که بهترین راه اصلاح جامعه تذکر لسانی است؟یعنی تمام کسانی که مرا توبیخ کردند و ادعای انقلابی گری دارند حرف شمارا نمی فهمند؟؟یعنی شما اینقدر بین ما غریب هستید؟؟

رهبرم!جان من و هزاران چون من فدای غربتت. بخدا که دردهای خودم در برابر درد های شما فراموشم میشود که چگونه مرگ غیرت و جوانمردی را به سوگ مینشینید.آقا جان!من و هزاران من در برابر درد های شما ساکت نمی نشینیم و اگر بارها شاهرگمان را بزنند و هیچ ارگانی خرج مداوایمان را ندهد بازهم نمی گذاریم رگ غیرت و ایمان در کوچه های شهرمان بخشکد.

بشکست اگر دل من بفدای چشم مستت
سر خمَ می سلامت شکند اگر سبویی

شادی روحش صلوات...!

مرگ بر وهابی و وهابیت...!

در همین رابطه بخوانید: فتواهای تکان‌دهنده تکفیری‌ها

آنچه در این سال جدید پیش رو داریم،

عبارت است از اقتصادی که به کمک مسئولان و مردم شکوفایی پیدا کند،

 فرهنگی که با همّت مسئولان ومردم بتواند سمت وسوی حرکت ملّت رامعیّن کند

لذا من شعار امسال را و نام امسال را این قرار دادم:

«اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مدیریّت جهادی»

از حدود یکی دوسال پیش، یک موج عمومی در میان وبلاگ نویسان جبهه ی سایبری بوجود آمد و وبلاگ نویسان به طرز عجیبی به سمت و سوی مسئله ی ظهور و البته تعیین اشخاص ظهور و مصداق شناسی روی آورده بودند.

این کارها تا جایی پیش رفت که برخی برای ظهور وقت نیز تعیین کردند و گفتند که حدودا تا شش ماه دیگر حضرت مهدی(عج) ظهور خواهند کرد.

فعلا وارد مصادیق نمی شوم، چون بحث گسترده ای دارد اما در ادامه خواهید خواند که تعیین این مصادیق چه کار اشتباه و خطایی بود...

یکی از آثار مهمی که در این دوره تولید و بطور گسترده توزیع شد، مستند "ظهور نزدیک است" بود و در واقع تلاشی بود برای تطبیق شخصیت های بزرگ امروز با افراد بزرگ موثر در ظهور.

اما این کار اشتباه بود. بطوری که واکنش مخالفت آمیز بسیاری از مراجع و علما را برانگیخت و این افراد مشمول حدیث کذب الوقاتون"آنهایی که تعیین وقت می کنند، دروغ می گویند" شدند.

ابتدا باید ثابت شود که اصلا چرا مصداق شناسی درباره ظهور درست نیست. 

اولا همه ی صحبت هایی که درباره مصداق ها شد، حدس و گمان بود و هیچکدام از آنها توسط مراجع عظام و علمای بزرگوار تایید نشد و حتی واکنش برخی از علما را هم برانگیخت.

دوما بر اساس دلایل عقلی برای هر کسی احتمال انحراف و یا هدایت در همه ی زمان ها وجود دارد. مثلا اگر ما شخصی را به عنوان سفیانی معرفی کردیم و آن فرد هدایت شد و یا به عکس مثلا کسی را به عنوان حتی یکی از سرداران سپاه امام زمان معرفی کردیم و آن شخص منحرف شد، آنگاه توجیه ما چه خواهد بود؟؟؟

البته تمامی این مسائل مصداق دارد. بودند افرادی که به عنوان سپه سالاران لشکر بقیة الله الاعظم، معرفی شدند ولی بعدها به انحراف کشیده شده و امروز خود نویسندگان آن مطالب و مستندسازان آن دوره نیز ادعاهای خود را قبول و باور ندارند.

سوما ممکن است ما شخصی را به عنوان یکی از افراد موثر در زمینه ی ظهور معرفی کنیم و بگوییم که مثلا دیر نیست که او سپاهی گرد آورد و لشکر کشی کند و... ولی آن شخص فوت کند. حالا چه از جبهه ی حق باشد چه باطل. برخی ممکن است در این مسئله بگویند خب رجعت می کنند. بله. درست است. ولی آن کسانی که این حرف ها را زدند به طور یقین اطمینان داشتند که ظهور در این زمان اتفاق می افتد و ما به طور قطع در آخرالزمان قرار داریم.

خب تا اینجا با دلایل عقلی ثابت شد که مصداق شناسی و تعیین وقت برای ظهور کار خطایی است. و اما برویم بر سر یکی از مهم ترین مصداق هایی که مطرح شد:

در آن دوره بسیاری از رزمندگان جبهه ی سایبری، امام خامنه ای را به عنوان سید خراسانی معرفی کردندو ایشان را به عنوان یکی از سرداران سپاه حضرت مهدی(عج) مشخص کردند.

بنا به روایات سید خراسانی فردی است که از جانب ایران، برای یاری امام مهدی و پیوستن به او قیام خواهد کرد.

به نظر من دلیل غلط بودن تطبیق امام خامنه ای بر سید خراسانی این بود که حتی اگر این دوستان درست تشخیص داده بودند و واقعا امام خامنه ای، سید خراسانی باشد، ولی نباید اعلام می کردند. به همان دلایلی که در بالا گفته شد. (از طرح این مثال بشدت پوزش میخواهم) مثلا فرض کنید که خدایی نکرده زبانم لال، امام خامنه ای فوت می کردند، خب این دوستان چه توجیهی برای حرفها و مصداق شناسی هایشان داشتند؟؟؟

این کار بسیار کار غلطی بود و کلا این مسئله ی مصداق شناسی ناشی از یک موج عمومی بود که به سرعت هم فروکش کرد و به نظرم این دوستان اگر چه شاید نگفتند و شاید درباره آن فکر نکردند، دیگر درباره این مسئله مطلبی را با این مضامین در وبلاگ هایشان منتشر نکردند و این جنبش و حرکت عمومی دچار اضمحلال شد.

مصداق شناسی درباره ظهور غلط بود و غلط هست.

در پایان این نکته را نیز مطرح می کنم که در روایات معتبر و احادیثی از معصومین به مومنان توصیه شده است که در مسئله ی ظهور سه کار را انجام ندهند:

1- تطبیق

2- توقیت(تعیین وقت)

3- ادعای دیدار.

در همین رابطه ببینید: کلیپی در رد مصداق شناسی

دانه های برنج را دانه دانه از روی پارچه ی سفید جمع می کند.

دانه های جمع شده را که می ریزد کنار غذای خورده نشده،تازه می فهمیم کشیده شدن امتداد آن پارچه ی سفید، از روی میز تا روی پایش برای تمیز ماندن عبایش نیست؛

برای تمیز ماندن برنج هاست، که از قاشق که می افتند، از خوردن نیفتند.

با یک دست و آن هم دست چپ غذا خوردن سخت است؛ گاهی برنج می ریزد دیگر..