🇮🇷سحا نامه🇮🇷

سلام پیشوای دلهای مشتاق ولایت.

حالت چطور است؟

خوبی؟ 

ماه رمضان را چطور می گذرانی؟

تو را نمی دانم، ولی من که خیلی دلم برایت تنگ شده بود. 

روز اول ماه رمضان که محفل انس با قرآن برگزار شده بود، شبکه قرآن بطور مستقیم مراسم را از حسینیه امام خمینی پخش می کرد.

من هم تمام وقت پای تلویزیون بودم. 

چه لذتی داشت.

هم قرآن را با بهترین صوتها می شنیدی و هم بهترین رهبر دنیا را به تماشا می نشستی.

ولی بعضی جاها هم دلم میگرفت و حسرت به دلم می نشست.

آرزو میکردم که کاش من به جای او بودم.

ولی نه...

نبودم.

اماما!

امام زمانمان که در غیبت است و  ما هم که نمی توانیم روی خورشید مانندش را از نزدیک ببینیم.

فقط امیدوارم روزی که می آید، باشم و روی زیبایش را نظاره کنم.

اما در این روزها من فقط  دل خوش کرده ام به روی ماه تو.

امید که بتوانم آن را هم از نزدیک ببینم.

نگران نباش آقا.

ولی من اینطور نیستم که فقط مشتاق دیدار تو و امام زمان باشم.

نه...

من مشتاق کلامتان و پیرو بیانتان هم هستم.

دیدن خوب است.

ولی کوفیان هم امامشان را دیدند و به رویش شمشیر کشیدند.

امید که ما منتظرانی از جنس کوفیان نباشیم.

تا نامه ی بعدی به خدا می سپارمت...