/خدای منهای احساس؟!/
اگر خدا را بخواهم منهای احساس بیان کنم، روی تمام مهربانی ها هم باید خط بکشم...
اگر آیین را صرفاً دسته ای از احکام و اصول خشن بخوانم، کافر بودن را ترجیح می دهم...
دینی که تو را پَر پرواز ندهد و تو را به سوی ذات حقیقت و تعالی بخش‌ترین وجود رهنما نسازد در عبادات و طاعات غیر لذیذ خلاصه می‌شود...
من آن دین خواهم که با آن به عالم بالا راه یابم!
دینی که کامل باشد و استوار و اعتقاد قلبی ام را پایدار گرداند...
اسلوبی که پرورش روح و جان را بر پرورش زور و بازو مقدم می دارد و قوت جسم را ابزاری برای جهاد با نفس و دشمن می شناسد.
من به سوی آیین حق پیش می روم، در راه فطرت و مبدأ...
به سوی شریعتی به نام اسلام که به حقیقتی به نام اسلام نوید می دهد...
نوشته شده در 21 فروردین ماه 1394هجری خورشیدی
[ دوشنبه 04/4/9 ] [ 8:18 عصر ] [ سید حجت الله انوشه ]
