🇮🇷سحا نامه🇮🇷

گاهی دلتنگی آن چنان در وجود انسان می خروشد و جان را می خراشد که گویی باید قلب را شکافت و یاد یار را در آغوش فشرد تا شاید اندکی التیام حاصل شود‌...

به راستی چه کسی می پنداشت که اشک های شوق ملاقات ضریح شش گوشه، جای خود را به اشک های حسرت جاماندگی و درماندگی دهد و شیرینی و شور دیدار یار به تلخی فراق بدل گردد...؟!

یا ابا عبدالله! نوکر نالایق و پر دردسری بوده ام و هستم، قبول... تو را قسم به کودک معصوم جامانده ی اربعینت، حضرت رقیه (سلام الله علیها) مرا هم لابلای زائرین محبوبت بپذیر...