/خدا.../
ورق های کتاب تاریخ همچنان در حال سبقت گرفتن از یکدیگرند.
دنیا در حال گذر است، پیشرفت های علمی، تکنولوژی های خیره کننده و...
انگار بشر می خواهد بهشتی زمینی بسازد بر این کره ی خاکی، اما هرچه می اندیشم جای آرامشی درونی و زیبا را نمی یابم. در این دنیا به هرچه می رسم، فرجامش را بی پایان می بینم. لوکس ترین وسایل و شیک ترین لباس ها روزی کهنه می شوند، دلزدگی به بار می آورند!
همه شان برایم آسایش می آورند ولی آرامش نه!
دنیا را چگونه دریابم وقتی به من آرامش نمی دهد؟
لذت های فانی این دنیای گذرا مرا سیر نمی کند! من در پی همانم که از آن آمده ام!
در پی معبودی از جنس بی نهایت که هرچه چه قدر بخواهم و بخواهد، آرامم می کند...!
برچسبها: حرف حساب | نماز
[ جمعه 93/12/8 ] [ 8:45 عصر ] [ سید حجت الله انوشه ]