🇮🇷سحا نامه🇮🇷

مطلبی که می خواهم مطرح کنم، اگر به درستی درک و هضم شود، می تواند گره گشای بسیاری از مشکلات فکری مان باشد و اگر با تعصب و به دور از منطق این مطلب را بخوانید، مطمئنا به مذاقتان خوش نخواهد آمد.

قبل از شروع بحث، ابتدا توضیحی درباره ی دو واژه ی حقیقت و واقعیت می دهم 

حقیقت آن چیزی است که باید وجود داشته باشد مثل راستگویی مثل عدالت و...

ولی واقعیت آن چیزی است که وجود دارد.

مثلا دروغ و تبعیض حقیقت نیستند یعنی بر اساس حق، نباید وجود داشته باشند. اما واقعیت چیز دیگری است و دروغ و تبعیض وجود دارند، پس واقعیت اند.

مسئله ی ولایت فقیه یک حقیقت است یعنی باید وجود داشته باشد زیرا در جامعه ای اسلامی با ارزش ها و معیارهای اسلامی، باید یک سیستم و نظام اسلامی حاکم باشد و شخصی رهبری این مجموعه را به عهده گیرد.

ببینید، در قانون اساسی جمهوری اسلامی آمده است که اگر رهبری از ویژگی های موردنظر قانون، ساقط شود خود به خود عزل می شود و در همین باره امام خامنه ای فرمودند:

«در نظام جمهوری اسلامی، رهبری فقط تابع این نیست که کسی او را به خاطر اینکه شرائط را از دست داده، عزل کند؛ اگر این شرائط در او وجود نداشته باشد، خودش به خودی خود عزل‌شده است.»

بنابراین یک واقعیتی که ممکن است بوجود بیاید، این است که ممکن است ولی فقیه شرایط خود را از دست داده و عزل شود. این مطلب اختصاص به رهبری حاضر ندارد. این نص صریح قانون است که یک واقعیت محسوب می گردد.

لب مطلب این که همه ی باید تکلیفمان را با خودمان مشخص کنیم، همگی ما اول باید با ارزش ها و عقاید عهد ببندیم و بعد با افراد. یعنی اول باید ولایت فقیه را بپذیریم و سپس با ولی فقیه بیعت کنیم. زیرا ولی فقیه معصوم نیست و احتمال خطا و اشتباه و حتی گناه را نیز دارد و حتی ممکن است به مرحله ای برسد که از رهبری عزل شود، هر چند که احتمال این مسئله در زمان ما صفر باشد.

پس ما که به شخص رهبری علاقمند و به رهنمودهای رهبری پایبندیم، حواسمان به این نکته باشد که ما پیش از امام خامنه ای با قانون و اصول و ارزش های اسلامی بیعت کرده ایم و بنابراین خامنه ایسم(نسبت دادن امامت و عصمت به معنای خاص به امام خامنه ای) باطل است.

پ.ن: حاج سعید قاسمی ، در مورد منتظری میگفت زمانی عکس امام خمینی و منتظری باهم تو خونه ما بود، شبی که رادیو اعلام کرد سخن امام در مورد عزل منتظری رو، مادرم بهم گفت:پسر عکسشو بیار پایین... من بهش گفتم: فعلا  صبر کن. اما مادرم با عصا زد به قاب عکس و اون افتاد شکست...