🇮🇷سحا نامه🇮🇷

سال 1396 هجری خورشیدی هم به گنجینه ی سال های پیشین پیوست و افسار ماه ها و هفته ها و روزها را به دست سال 1397 سپرد.

سال 96 سالی پر از خاطره و مخاطره بود، سالی که در عین تلخی، شیرینی های خاص خودش را هم داشت.

زلزله های دردناکی رخ داد که از دست دادن عزیزان و آسیب دیدن محرومان کام بسیاری را تلخ کرد؛

کشتی سانچی با جمعی از هموطنان عزیزمان در اعماق دریا سوخت و پهلو گرفت؛

کوه بشکوه دنا، مدفن مسافران پرواز تهران-یاسوج شد؛

اما در پس همه ی این حوادث و فجایع غم بار ، صحنه های بدیع و شگفتی از همبستگی و پیوستگی و همدلی و همراهی مردم در مددرسانی به محرومین و آسیب دیدگان و دلجویی از مصیبت زدگان رخ نمود.

همچنین نا آرامی هایی در دی ماه 96 اتفاق افتاد و عده ای کوشیدند تا اعتراضات و شکایات بحق مردم نسبت به اوضاع نامناسب معیشتی شان را به تقابل مردم با نظام معرفی کنند؛

ولی باز هم روحیه ی مستحکم انقلابی و غرور ملی و دینی مردم به صحنه آمد و حماسه های کم نظیری از پیوند امت و انقلاب همچون راه پیمایی تماشایی سالروز پیروزی انقلاب اسلامی به تصویر کشیده شد.

ضمن تبریک و شادباش ایام عید سعید نوروز، امیدوارم که سال 1397 خورشیدی، سالی سراسر خیر و برکت و عافیت و سعادت برای تمام مخلوقات و موجودات و در یک کلام، کائنات باشد.

ان شاء الله در سال نوینی که پیش رو داریم، یادمان بیاید و بماند که هزار و صد و خرده ای سال است که بشریت در حال چشیدن طعم یتیمی است... یتیمی از جنس غیبت و غربت آخرین ذخیره ی موعود الهی...

او منتظر ماست که ما برگردیم، ماییم که در غیبت کبری ماندیم...

برگردیم و برش گردانیم...

فقط یک لحظه تصوُر کنید که چهارشنبه سوری مراسمی مذهبی بود که هر سال به طور میانگین بیش از 10کشته، بیش از 500 نفر زخمی و قطع عضو، صدها میلیون تومان خسارات و این‌مقدار رُعب و وحشت و راه بندان  ایجاد می‌کرد.

حتما تا حالا شاهد انواع و اقسام تحلیل‌های مذهب ستیز به دلیل این مراسم بودیم. که آتش بازی هم شد شادی؟! چرا فکر آبرو و تصویر جهانی از ایرون و ایرونی، توی رسانه های جهانی نیستین! چرا پولشو به فقرا نمیدید؟!  حتما کمپین میزدند که هر کی توی راه بندون چهارشنبه سوری گیر کرده و از سر و صدای ترقه ها، چرتش پریده، سلفی بگیره بفرسته!  شاید حتی آقای دبیرکلِ سازمان ملل هم میانه‌ی چُرت‌زدن‌هایش از این وضعیت ابراز نگرانی کرده بود و این آئین نابخردانه را منشا خشونت و ضد حقوق بشر هم معرفی میکرد..

اما واکنش‌ها نسبت به این مراسمِ سنتی چیست؟ میگویند سنتی صحیح است! که باید به روش صحیح اجرا شود و اجرای آن به روش کنونی هیج ربطی به بنیان‌گزاران آن ندارد.  این نوع تحلیل، حتماً روش صحیحی است اما چرا پای باقی انحرافات و اشتباهات که می‌رسد، شمشیر را از رو بسته و بابت یک مساله‌ی جزئی تمام یک کلیت زیر سوال می‌رود؟

پاسخ ساده است. ناز و اداهای روشنفکری می گوید به هر چه رنگ دینی دارد، (که اتفاقا همیشه عقلانی و مفید هم هست) با شدت هر چه تمام حمله کن و هر چه که رنگ غیردینی دارد، حتی اگر خرافی و مضر، از آن دفاع و آن را ترویج کن...

حال، این روشنفکری است یا جاهلیت؟

بازنشر از Roshangari_ir

رجانیوز-امین فرج‌اللهی: فیلم 6 دقیقه‌ای دیده‌نشده‌ای از جلسه انتخاب آیت‌الله خامنه‌ای به عنوان رهبر در مجلس خبرگان سال 68 درفضای مجازی منتشر شد. پایان فیلم، لحظات رای گیری درباره رهبری آیت‌الله خامنه‌ای است که مرحوم هاشمی رفسنجانی می‌گوید «آقایانی که با رهبری جناب آقای خامنه‌ای- تا رفراندوم البته، این موقته،دائمی نیست- تا اون موقع موافق هستند قیام بفرمایند.»

با انتشار این فیلم، شبهه‌ها بر موج بی‌اطلاعی نسل جوان سوار شد. اینکه ماجرای این فیلم دیده نشده چیست؟ ماجرای رهبری موقت و رفراندوم چیست؟ و اینکه آیا این فیلم، ناگفته‌ای را بر ملا کرده یا نه؟

ماجرا خیلی ساده است. امام‌خمینی اردیبهشت 68 در نامه‌ای به آیت‌الله خامنه‌ای، رئیس‌جمهور وقت، دستور بازنگری برخی اصول قانون اساسی درباره 8 موضوع از جمله «رهبری» را صادر می‌کند.  طبق قانون، اصول جدیدی تصویب‌شده در این شورا، باید به رفراندوم عمومی گذاشته شده و پس از آن به تایید رهبری برسد. شورای بازنگری قانون اساسی فعالیت خود را شروع می‌کند، اما یک‌ماه بعد امام فوت می‌کند.

مجلس خبرگان برای تعیین رهبر جدید تشکیل می‌شود. یکی از بحثهای مطرح شده در این جلسه، این است که طبق قانون اساسی مصوب سال 58، «مرجعیت» یکی از شروط رهبری است. اما تعدادی از اعضای خبرگان که عضو شورای بازنگری هستند اعلام می‌کنند که در جریان بررسی مساله «رهبری» در بازنگری قانون اساسی، این مساله مورد بحث قرار گرفته و امام طی نامه‌ای اعلام کرده‌اند مرجعیت را لازمه و شرط رهبری ندانسته و «اجتهاد» را کافی می‌دانند. متن دونامه پرسش و پاسخ مذکور توسط آیت‌الله امینی در مجلس خبرگان قرائت می‌شود.

بر اساس همین نظر امام، نام آیت‌الله خامنه‌ای که از سال 62 با توجه به مجتهدبودن عضو خبرگان است به عنوان گزینه رهبری مطرح می‌شود. اما چون هنوز بازنگری قانون اساسی به پایان نرسیده، تصمیم می‌گیرند تا رفراندوم اصول بازنگری‌شده قانون اساسی، آیت‌الله خامنه‌ای  به عنوان رهبرموقت تعیین شود. و پس از رفراندوم، رای‌گیری مجدد با توجه به قانون جدید انجام شود. این، همان مساله‌ای است که در فیلم تازه منتشرشده توسط مرحوم هاشمی مطرح می‌شود.

برخلاف شبهات این روزها، این مساله آن زمان به هیچ‌وجه مخفی نبوده و اعلام می‌شود. ابتدای مردادماه، هم‌زمان با انتخابات ریاست‌جمهوری، اصلاح قانون اساسی نیز به رفراندوم گذاشته می‌شود و با بیش از 97درصد آراء توسط مردم تایید می‌شود. چند روز پس از انتخابات و رسمیت یافتن قانون جدید و حذف «مرجعیت» از شروط رهبری، خبرگان مجددا تشکیل جلسه می‌دهند و در رای‌گیری مجدد، رهبری آیت‌الله خامنه‌ای با اکثریت قریب به اتفاق آراء به تصویب می‌رسد. صحبتهای آیت الله مشکینی در این باره 16 مردادماه تیتر روزنامه‌های کشور می‌شود.

بازنشر از: ماجرای رهبری موقت و رفراندوم چیست؟+ فیلم کامل 19 دقیقه ای از روند انتخاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به رهبری انقلاب توسط مجلس خبرگان

بیشتر و کامل تر بخوانید: ماجرای فیلم جلسه تاریخی تعیین رهبر انقلاب

بصیرت سواد نیست بینش است...

بصیرت ;
یعنی اینکه بدانی ممکن است همسرِ پیامبر, در برابرِ راهِ پیامبر ایستاده باشد;

بصیرت;
 یعنی اینکه نگاهت به "شخصیت" ها نباشد ; بلکه همواره به "شاخص"ها چشم بدوزی;

بصیرت;
 یعنی اینکه بدانی حتی مسجد ,می تواند "مسجد ضِرار"باشد و پیامبر (ص)آن را خراب کند و به زباله دانیِ شهر تبدیل نماید;

بصیرت ;
یعنی اینکه قرآنِ روی نیزه تو را از قرآنِ ناطق , منحرف نکند;

بصیرت ;
یعنی اینکه بدانی جانباز صفین می تواند قاتل حسین(ع)در کربلا باشد;

بصیرت;
یعنی اینکه بدانی در جنگ با فتنه نمی توانی آغازگر باشی اما تا ضربه نهایی , نباید از پا بنشینی;

بصیرت;
یعنی اینکه نگذاری فتنه گران, شیرت را بدوشند یا بر پشتت سوار شوند;

بصیرت ;
یعنی اینکه" مالک اشتر"ها را به تندروی و "ابوموسی اشعری" ها را به اعتدال, نشناسی;

بصیرت;
یعنی اینکه بدانی "معاویه"ها,به سست عنصرهای سپاهِ علی(ع) " دل بسته اند;

بصیرت
یعنی اینکه بدانی تاریخ, تکرار می شود; نه با جزئیاتش; بلکه با خطوط کلی اش;

مسجد ضرارها

قرآن بر نیزه کردن ها

حکمیت ها

خشک مغزی ها

سابقه فروشی ها و ...


پس انتخاب با خودمان است که ؛

اهل بینش باشیم یا اهل سواد

اهل خواندن باشیم یا اهل فهمیدن

جزئیات تاریخ را بخوانیم یا خطوط کلّی آنرا بدانیم...

بازنشر از روشنگری

فرق من با تو این است که من صورتم را با ریش های مرتب و زیبا آراسته می کنم و تو سعی داری صورتت را با زیر ابرو گرفتن آرایش کنی.

فرق من با تو این است که من وقتی پایم را در خیابان ها می گذارم، وقتی نامحرمی از مقابلم در حال حرکت است، سرم را پایین می اندازم چون آموخته ام باید به شخصیت ها نگریست نه به اشخاص. ولی تو انگار برنامه ی روزانه ات شده که هر روز روی موتور سیکلت در آن خیابان خاص(!) تک چرخ بزنی و ناموس دیگران را دید بزنی.

فرق من با تو این است که من منتظر اینم که رهبرم روزی سخنرانی داشته باشد و بتوانم جدیدترین عکس ها و صوت ها و فیلم های دیدارهایش را ببینم و در گالری رایانه ام ذخیره کنم، ولی تو منتظر آمدن جدیدترین آلبوم رپ و راک و خواننده ها ی زن خارجی و شاید سری جدید آکادمی موسیقی گوگوش هستی.

فرق من با تو این است که شلوار های لی من چسبان و تنگ و بدن نما نیست ولی گویی اگر یکی این ویژگی ها در شلواری موجود نباشد، تو آن را نمی خری.

فرق من با تو این است که من شب ها با صدای به طاها به یاسین علی فانی و دعای عهد و کلیپ های صوتی رهبرم و یک دور صلوات به نیت ظهور امامم به خواب می روم و تو با صدای شاهین نجفی و یاس و... به خواب می روی.

فرق من با تو این است که تو اوقات فراغتت را در فیسبوک و در سایت هایی که خودت می دانی می گذارانی ولی من اوقات فراغتم را با مطالعه ی کتاب و نوشتن مطلب در وبلاگم و وب گردی مفید پر می کنم.

فرق من با تو این است که من روزی پنج بار در خانه ی خدا را می کوبم ولی تو انگار برنامه ی روزانه ات شده که روزی چند بار.......

فرق من با تو این است که من وقتی پشت چراغ قرمز می رسم، پشت خط عابر پیاده ترمز می کنم ولی تو انگار با این همه ادای روشنفکری و حرفبافی در مورد اروپایی ها، هنوز آنقدر فرهنگ نداری که آشغالت را از ماشین بیرون نیندازی.

فرق من با تو این است که من معیارم برای رفاقت با دیگران کسی است که ایمانم را بیشتر میکند، ولی تو با کسی رفاقتت بیشتر می شود که باحال تر و پر ادا تر باشد.

آری برادرم! فرق های ما این هاست و شاید خیلی بیشتر از این ها باشد و همین فرق هاست که بهشت و جهنم ما را مشخص می کند.

می گفت :

ما نسل " غیرت روی خواهر " و " روشنفکری روی دوست دختریم "
نسل " کادوی یواشکی " ،
نسل " پول ماهانه vpn " ،
نسل " خوابیدن با sms " ،
نسل " درددل باغریبه مجازی " ،
نسل " جمله های کوروش و دکتر ... " ،
نسل " ترس ازمنکرات " ،
نسل " سوخته " ،

حال من برایت می گویم :

" ما " نسل " غیرتیم " روی " وطن " ، " ناموس " ، " دیــــن " ،
نسل " نمازشب یواشکی " ،
نسل " خوابیدن بانوای حسیـــــن " ،
نسل " درددل با بی‌بی " ،
نسل " جمله های آقــا و شهـــدا "،
نسل " ترس از خدا "،

مولا!  نمی گذاریم نسلی را که تـــوصاحبش هستی نسل " سوخته " بنامند ،

" اینجا نسل غربتـــ بچه شیعه است "

میدونی چرا اینقدر سایتای مستهجن و غیر اخلاقی بازدید داره؟

اینکه جذابن و خیلی افراد به خاطر همین جذابیت، جذبشون میشن، بخشی از مسئله اس.

بخش دیگه اش که خیلی هم مهمه، کم کاری خود ماست.

وقتی یکی یه پیج فیسبوک میزنه و دوتا عکس غیراخلاقی میزنه توش، دو روز نشده، سیل نظرات و کامنت ها به طرف پیجش سرازیر میشه.

ولی وقتی یه وبلاگ میزنه مثل من یا خیلیای دیگه، باید حداقل یه سالی بگذره تا هر پستش 2تا نظر داشته باشه.

بحثم اصلا سر نظر دادن یا ندادن نیست.

اصلا.

نه من و نه خیلیای دیگه اصلا واسه نظر مطلب نمی نویسیم.

بحث انگیزه است.

انگیزه هایی که روز به روز خشکانده تر میشن.

اکثر وبلاگای جبهه جنگ نرم که بعد از یکی دوماه فعالیت به کلی محو میشن.

بقیه هم که میمونن، یه جاهایی دیگه می بُرن یا انگیزشونو از دست میدن.

حرفم همش همینه.

نذارید این جبهه خالی بمونه.

اگه یه روز من رفتم، معبر سایبری فندرسک تعطیل شد، سایت امام خامنه ای منحل شد، شما بمونید و بنویسید.

اگه میتونی، اگه توانشو داری، اگه احساس میکنی میتونی تو یه زمینه ای، یه دردی از جامعه دوا کنی، یه وبلاگ درست کن، شروع کن به نوشتن.

چه سیاسی، چه مذهبی، چه اجتماعی، چه حتی مطلبی بنویسی که مشکل جنسی فقط یه نفر رو بتونه حل کنه، بیاید و بنویسید.

منتها جذاب بنویسید و زیبا....

طوری بنویسید که دیگران مشتری پر و پا قرص وبلاگتون بشن....

نذارید حنجره ها و قلم های ناپاک این فضا را از خودش آکنده کنه....

آن کسانی که در حین روابط نامشروع جنسی شان، دوستت دارم و عاشقت هستم، از سر زبان هایشان نمی افتد، همان هایی اند که پس از اتمام رابطه حاضر نیستند به صورت طرف مقابل تف هم بیندازند...

آن پسران دخترنمایی که با ذوق و شوق داستان گی با پسردایی شان را تعریف می کنند، همانهایی اند که هیچگاه نخواهند توانست به جایی برسند و هیچگاه ازدواجی موفق نخواهند داشت.

آن کسی که به خود می بالد که مادرش حاضر به رابطه جنسی با او شده است، همانی است که فردا پسرش را می بیند که مشغول رابطه با همسر خودش است.

آری.... 

اینها هیچکدام عشق نیست....

هوس مطلق است....

مگر لیلی و مجنون و فرهاد و شیرینی که اینقدر داستان آنها شهره عالم شده، یکبار با هم رابطه جنسی داشتند؟!

عشق مقدس است...

عشق یعنی رابطه ای صمیمانه از عرش تا فرش....

یعنی عشق به خدا و در مرحله ی بعد عشق به همسر....

آن رابطه ای که اولین پیامکش به نیت رابطه جنسی فرستاده شود، عشق نیست، هوس است....

آن کسانی که هدف آفرینش را لگدمال می کنند و می گویند: عشق جنسیت نمی شناسد و از خدا می خواهند تا همه ی هجمنسبازان عاشق(!؟) را به هم برساند، یا نمی فهمند یا نمی خواهند بفهمند که همان خدا بشر را از دو جنس متفاوت آفرید تا با پیوندی مقدس به نام ازدواج با هم رابطه ای عاشقانه داشته باشند و در مرحله آخر رابط ی جنسی مدنظرشان باشد تا بوسیله آن بتوانند نسل بشر را تداوم ببخشند.

ای انسان های نا آگاهی که نام عشق را به گند کشیده اید و با حرف های مبتذلتان هزاران جوان را به ورطه گناه کشیده اید!

بدانید که خداوند همه ی اینها را می بیند و فردا با نام همین عشق بر شما غضب خواهد گرفت و از شما انتقام خواهد گرفت...

امروز روزی است که سایتهای ترویج بی بند و باری و انجمن های مبتذل جنسی بیشترین تعداد بازدید و طرفدار و نظر را دارند.

امروز روزی است که هر پست صفحه های مبتذل فیسبوک حداقل 30 نظر دارد.

امروز روزی است که در انجمن ها و چت رومها قرارهای جنسی آشکارا گذاشته می شود.

امروز روزی است که کسانی از تعریف رابطه جنسی با مادرشان شرم ندارند. 

امروز روزی است که باید بپاخاست و در برابر این حجم عظیم تهاجم فرهنگی وبلاگی ساخت، نظری گذاشت. مشارکتی کرد.

هر کس امروز سهمی دارد.

اگر شرایطش را دارید، اگر می توانید خوب بنویسید، وبلاگی بسازید و سدی باشید در مقابل این سیل غول آسا.

اگر نمی توانید وبلاگ بسازید و البته اگر جنبه اش را دارید و به ایمان خود، ایمان دارید و میدانید از این سایتها تاثیر نمی پذیرید، به این سایتها بروید و نظری بگذارید. تبیین کنید. روشنگری کنید.

اینها شعار نیست.

بپاخیزید که امروز روزی است که باید بپاخاست.

سلام/

داشتم عکسهای مربوط به پانزدهمین جشن سینمای ایران رو می دیدم که به مناسبت بازگشایی دوباره خانه سینما به دعوت وزیر ارشاد برگزار شده بود، که یکدفعه یک پرسش و یک چالش قدیمی که خیلی وقت پیش ذهنم درگیرش بود، یادم اومد.

چالشی که به نظرم شاید فکر خیلی ها بهش مشغول باشه و پاسخی براش نگرفته باشن.

مدتها قبل که فیلم زیاد می دیدم و البته بسیار هم ازشون درس میگرفتم، تو ذهنم بود که واقعا این بازیگرها چه انسانهای بزرگ و وارسته ای هستند.

با خودم میگفتم که وقتی بازی های اونها اینقدر روی ما تاثیر گذاره، پس حتما روی خودشون خیلی تاثیرگذارتره.

گذشت گذشت گذشت....

تا رسیدم به زمانی که به فکر افتادم کمی در خصوص این بازیگرهای محبوبم بیشتر بدونم.

گلشیفته فراهانی ای که با بازی اش در نقش یک مادر فداکار اشک خیلی ها را درآورده بود، رو برهنه دیدم.

فاطمه معتمد آریایی رو که با بازی های موندگارش تو کلاه قرمزی و زیرتیغ و... تو دلم جا کرده بود، در حال کشف حجاب دیدم.

بازیگرانی رو دیدم که همیشه دوست داشتم رفتارم مثل نقش اونها باشه، ولی وقتی همینطور اسمشون رو سرچ میکردم، نظرم در مورد هرکدومشون به کلی عوض می شد.

واقعا چرا؟؟؟

چرا بازیگرهایی که نقش های موندگاری رو بازی می کنند که حتی برخی از اون نقش باعث تحول در ما میشن، چرا خودشون متحول نمیشن؟؟ چرا تعداد خانمهای با حجاب سینمای ما انگشت شماره؟ چرا وضعشون اینطوریه؟

من هرچی فکر کردم، به نتیجه ای نرسیدم.

به نظر شما دلیلش چیه؟؟